Şehir hayatının içine kendimizi kaptırmış, bazen çevremizde olan bitenlere dikkat etmiyoruz…
Geçenlerde Lüleburgaz’daki apartmanların arasında yürürken, boş bir asada yufka açan kadınlar ve onlara yardım eden bir kız çocuğunu gördüğümde, Tosçalı köyündeki çocukluğum aklıma geldi… 10-15 adım ilerledikten sonra, geri dönerek, “Fotoğrafınızı çekebilir miyim?” diye sordum ve “Sakıncası yok” cevabını aldım. Fotoğrafı çekerken, 7-8 yaşındaki kız çocuğunun meraklı meraklı yardım etme gayretleri ise görmeye değerdi.
Yufka açmak(benim doğduğum köyde “yufka yazmak” denirdi), Türk mutfağının ayrılmaz parçası olsa gerek…
Benim çocukluğumda, “geze” denilen, misafir ağırlama günlerinde, komşu kadınları toplanır, bol bol yufka açarlardı. Gülüş cümbüş içinde kimisi kombil( patates), kimisi kabak, kimisi su böreği için yufka açarlardı.
Böyle geleneklerin yaşatılması,- iyisiyle kötüsüyle- insanı seneler öncesi çocukluğuna götürüyor…
Durmuş Arda
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.